Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Ανθρωποι... Βασικα οχι μονο

Πάντα μου άρεσε η ιδέα να έχω μπλογκ (καλά, όχι και από κούνιας, μην το παρατραβάμε) αλλά ποτέ δεν ήξερα τι να γράφω εκεί.
Ούτε τώρα ξέρω βέβαια...
Οπότε εγώ γράφει ότι θέλει, όπως θέλει όποτε θέλει.
Εγώ δεν είναι κανείς αλλά αυτό όχι έχει σημασία.
Τελοσπάντων, αυτό που μου γυάλισε σήμερα ήταν μια ομάδα από αντικοινωνικά/ενοχικά/καλά, κάποια απλώς έπλητταν, άτομα.
Είναι απίστευτο το μέγεθος της ηλιθιότητας, της ανασφάλειας και της ενοχής που κουβαλάτε εσείς οι άνθρωποι. Ανακάλυψα μια σελίδα με ομαδικές εξομολογήσεις όπου βρίσκει κανεις από δηλώσεις παρθενιάς μέχρι αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια κλπ...
Έτσι άφησα και γω το στίγμα μου εκεί με την τσαχπινιά που με διακρίνει: http://grouphug.us/confessions/315356766 ...
Γιατί ως γνωστόν, μια  72χρονη κυρία που έχει απωθημένο την εγγονή της αδερφής της ενδιαφέρει το κοινό περισσότερο από ιστορίες για τρακαρισμένα αμάξια και κοινές σχέσεις. Αποφάσισα να εμπλουτίζω το μουντό τους κόσμο πιο συχνά από δω και πέρα.
Τώρα που λέμε σχέσεις (δηλαδή εγώ λεει), έχω μια αξιοζήλευτη σχέση με τη γάτα μου. Είναι πανέμορφη και χαριτωμένη και είναι καλύτερη απ' όσο θα είσαι εσύ ποτε.
Ξέρεις ότι σ' αρέσει να σε προσβάλλω, μην κάνεις τη δύσκολη, σκροφίτσα.